Nieuwscategorie:

Publicatiedatum:

Kampioen
worden is voor elke sporter de ultieme ervaring. Twee keer kampioen worden is helemaal
bijzonder. Maar wat te denken van drie kampioenschappen, en dat nog wel in één
seizoen? Vraag het de meiden van MD1, die dit hockeyjaar maar liefst drie
titels aaneen regen.

Maar deze
zaterdag smaakt de limonade na de wedstrijd toch wat wranger. Ze hebben eens
een keer niet gewonnen, het werd een puntendeling dankzij een late gelijkmaker.
En dat zit de dames toch niet lekker. "We waren beter, maar hij wilde er
vandaag echt niet in. Balen.” Dat was in de andere duels dit seizoen wel
anders. Het meisjes D1-team veegde de ene na de andere tegenstander van het
kunstgras, of de zaal uit. Alleen De Kraaien uit Zaandam kregen ze niet klein
en liepen ze tegen een zeldzame nederlaag aan.

Om dit opvallende
succes, het geheim zo u wilt, te verklaren, lopen we met de speelsters een paar
opties door.

Optie 1: MD1 was
gewoon te laag ingedeeld

"De eerste
competitie voor de winterstop was dat wel zo”, zeggen ze eerlijk. "We wonnen
elke wedstrijd heel dik, 6-0, 7-0 en zo. Maar daar was niets aan, hadden we geen
echte uitdaging. In de zaalcompetitie   waren de tegenstanders al beter. Dit voorjaar speelden we tegen de
hogere teams van grote clubs als Alliance en Alkmaar. Nog niet de D1, maar wel
D2.”

Optie 2:    De meiden kennen elkaar al jaren en zijn
goed op elkaar ingespeeld

"We spelen
pas dit jaar in dit team samen. Natuurlijk zaten sommigen wel al eerder bij
elkaar in een ploeg. Maar we zijn vorig jaar door selectie bij elkaar gezet. We
zijn meiden uit Uitgeest, maar ook uit Krommenie, Limmen en Heemskerk. We zijn
nu wel een vriendinnenploeg geworden, hockeyvriendinnen.”

Optie 3: Door fysieke
kracht rolt MD1 de tegenstander op

Giechelend:
"Nee echt niet. Vaak zijn de tegenstanders juist veel groter dan wij. Vandaag
ook weer. Maar daar zijn wij niet bang voor hoor. Als je groot bent, wil dat
nog niet zeggen dat je ook goed kunt hockeyen. En wij zijn vaak sneller, dat
vinden ze niet leuk. Sommige teams zijn wel gemener in het veld. Gaan ze expres
op je enkel staan, of haken ze je met hun stick. Onze coaches Cune en Emilia
zeiden al dat wij wat te aardig in het veld zijn.”

Optie 4: MD1 wil graag
winnen

"Jaaaa. We
zijn allemaal erg fanatiek. We spelen ook echt voor elkaar, niemand die laat
lopen. We werken er hard voor, ook als we achter staan. Vaak winnen we juist
doordat we aan het eind van de wedstrijd scoren. We houden ook niet bij hoeveel
goals iemand maakt. Scoren doe je als team. Wel wordt na elke wedstrijd een ‘man
of the match’ gekozen, en die krijgt een sticker op haar stick. Dat is dan de
speelster die hard heeft gewerkt. Wie aan het einde van het seizoen de meeste
stickers heeft, wordt een rondje rond het veld gedragen.”

Het seizoen
loopt ten einde, en het succesteam dan ook. Er wordt weer opnieuw geselecteerd
en het is afwachten in welke teams de meiden geplaatst worden. Maar één ding is
wel al zeker: ze blijven bij Uitgeest hockeyen. "Gewoon omdat het een gezellige
club is, waar je dus ook op een goed niveau kunt hockeyen. Ga je naar een grote
club zoals Overbos en je haalt de selectie net niet, kom je in D6 of zo. Wij
willen zo hoog mogelijk spelen, maar wel bij een gezellige vereniging.”